قسمت بیست و چهارم شبهه
علی بن ابی طالب، عبدالرحمن بنی جز طائی را به سیستان فرستاد. لکن حسکه حبطی وی را بکشت، پس علی فرمود: بیاید که چهار هزار تن از حبطیان را به قتل رسانیم.
وی را گفتند: حبطیان پانصد تن هم نشوند. (فتوح البلدان، بلاذری)
بازهم تقطیع مطالب تاریخی را در ادعای فوق مشاهده می کنیم. کافی است یکبار فتوح البلدان را بخوانید تا میزان مضحک بودن تقطیع فوق را دریابید.
من به صورت خلاصه این مسئله را مطرح می کنم و علاقمندان را به خود کتاب فتوح البلدان و تاریخ سیستان ارجاع می دهم.
در دوره عثمان لشکر مسلمانان به سیستان رفت و آنجا را تصرف کردند. یک پیمان صلحی هم در برخی نواحی نوشته شد تا به خلیفه جزیه هایی داده شود. در اواخر دوران خلیفه سوم که تقریبا همه جای جهان اسلام آشفته بود، نارضایتیها در منطقه سیستان هم بالا گرفت و موجب شورشهایی شد.
در آن دوره عبدالله ابن سمره که والی منطقه بود، اوضاع را چندان جالب نمیبیند و فردی به نام امیر ابن احمر یشکری را به جای خود گذاشته و به سمت معاویه رفت. مردم زرنج هم بعد از این مسئله، امیر ابن احمر یشکری را اخراج کردند.
در همین دوره عثمان کشته می شود و حضرت علی خلیفه مسلمین می شود. بعد از خلافت ایشان، ماجرای جمل پیش میآید و در همین زمان حسکه حبطی و عمران بن فصیل با گروهی از راهزانان عرب چون می بینند منطقه سیستان به دست امرای محلی اداره میشود به آن منطقه یورش میبرند. بعد از جنگ جمل حضرت علی، عبدالرحمان جزئی طائی را به منطقه می فرستد تا مسئله این راهزنان را که برای مردم مشکل ایجاد کرده بودند را فیصله بدهد. حسکه حبطی در یک نبرد دست به قتل فرستاده امام می زند. بعد از این اتفاق، حضرت علی عون بن جعد بن هبیره مخزومی را برای والی سیستان می فرستد که وی هم توسط شورشیان به قتل میرسد. بعد از او، فردی به نام عون بن جعده به آن منطقه فرستاده میشود که او هم در میانههای راه به شهادت میرسد و در ادامه حضرت علی به ابن عباس فرمان میدهد فردی را با 4 هزار نفر برای حل مسئله به آن ولایت بفرستد که ربعی ابن کاس انتخاب میشود و او به سیستان میرود و آن منطقه را تصرف میکند و راهزنان عرب را از بین میبرد.
همانطور که در متن فتوح البلدان واضح است، این راهزنان نه از طلا سیر می شدند و نه از نقره و سخن حضرت علی تازه بر فرض درست بودنش یعنی اینکه حتی اگر خود ایشان این مطلب را عنوان کرده باشند، ناشی از عدم اطلاع از تعداد دقیق شورشیان و راهزنان است و همراهان ایشان به حضرت می گویند که تعداد راهزنان خیلی کمتر از تصور ایشان است.
عزیزانی که میخواهند مطلب فوق را بهتر بدانند به تاریخ کامل ابن اثیر هم نگاهی بکنند تا جزییات بیشتری از این مطلب پیدا بکنند و البته خود عزیزان متوجه خواهند شد که چقدر روایات در ین زمینه متناقض است. مثلا در جایی نوشته شده که عثمان ابن حنیف به منطقه میرود و در جایی دیگر نوشته که طائی فرستاده اول حضرت علی کشته نشده و تا زمان معاویه هم در آن منطقه قدرتمند بوده و سپس آنجا را ترک میکند و ...
قسمت بیست و پنجم شبهه
علی ولایت آذربایجان را نخست به سعید بن ساریه خزاعی و سپس به اشعث بن قیس داد. یکی از شیوخ آذربایجان نقل می کند که ولید بن عقبه همراه با اشعث بن قیس به آذربایجان می آیند . و چون ولید آن دیار را ترک کرد ، مردم آذربایجان قیام کردند. اشعث از ولید طلب یاری کرد و ولید برای یاری وی سپاهی از کوفه به در آنجا گسیل داشت. اشعث، حان به حان (حان= خانه به خانه) فتح کرد و پیش رفت.
و پس از فتح آذربایجان گروهی از تازیان اهل عطا را بیاورد و در آنجای ساکن ساخت و آنان را فرمان داد که مردم را به اسلام خوانند. (فتوح البلدان، بلاذری)
هر کسی یک ناخنک کوچک به تاریخ اسلام زده باشد، می داند که ولید بن عقبه که نویسنده بی وجدان این شبهه در ابتدای شبهات از پدر او هم دفاع کرده بود، از دست حضرت علی حد خورده بود و به دلیل نسبت فامیلیش با عثمان در دوره او والی کوفه هم شد و با روی کار آمدن حضرت علی به سمت معاویه فرار کرد و کنار او بود. پس اینکه ولید با اشعث به آذرباجیان در دوره حضرت علی رفته باشد کذب محض است.
اما به کتاب فتوح البلدان سری می زنیم. در آنجا مشاهده میکنیم که اشعث در دوره عثمان (26 هجری) مامور فتح آذربایجان بوده است. ماجرایی که نویسنده بی وجدان شبهه مطرح کرده مربوط به آن دوره است. اسکنی از کتاب را مشاهده می کنید که توضیح داده که در دوران حضرت علی چه وضعیتی بر آذربایجان حاکم بود:
لازم است چند نکته کوچک درباره اشعث گفته شود.
- بر طبق منابع تاریخی، اشعث خیلی زود و بعد از جنگ جمل از ولایت آذربایجان توسط حضرت امیر عزل شد و کینه این قضیه تا همیشه با او بود. برخی منابع اسلامی معتقدند
- اشعث در جنگ صفین هم حاضر بود و از بنیان گذاران مسئله حکمیت بود.
- برخی از منابع اسلامی، اشعث را در شهادت حضرت علی دارای نقش پر رنگ میدانند.
- دختر اشعث که همسر حضرت حسن بوده است، بر اساس منابع شیعی به تحریک معاویه، آن حضرت را به شهادت رسانده است.
- پسران اشعث در شهادت امام حسین ایفای نقش داشته اند.
ادامه شبهه در قسمت دوازدهم:
http://shayeaat.blogfa.com/post/1544
پاسخگویان:
http://shayeaat.blogfa.com/post/1543
پاسخگویان شبهات شایعات سوالات...
ما را در سایت پاسخگویان شبهات شایعات سوالات دنبال می کنید
برچسب : پیرامون, نویسنده : shayeaata بازدید : 271 تاريخ : يکشنبه 12 آذر 1396 ساعت: 11:16